Mekke ah Mekke sen ki, beldelerin en hası,
Sen dünyanın merkezi, şehirlerin anası.
Ta Ademden mahşere, kutsal bina Beytullah.
Mücrimi, günahkarı burda affeder Allah.
Arafatta iltica, Mina da teslimiyet.
Halis kulluğa erip itiraf ve acziyet.
Önce kabeyi tavaf, sonra safa ve Merve.
Huşu içinde secde, budur kullukta zirve.
Hira dağında uzlet, garı sevrde hicret var.
Allah için gelen kul, burda Allah’a yalvar.
Canlı mahşeri yaşa, Mina da Arafatta.
Herkese nasip olmaz bu duygular hayatta.
Kafileler toplanır, yolculuk Medineye,
Damla damla boşalır gözyaşları sineye.
Kabeden ayrılırken bir burukluk bir hüzün.
Yarısını bıraktık, Mekke de gönlümüzün.
Medine ey Medine, toprağında gül kokar.
Ensar, Muhacir sende, sende Rasulullah var.
Huzur dolar ruhlara, manevi ikliminden.
Nur yağar, nur üstüne, nur fışkırır zeminden.
Günahkarım mücrimim, Ya Rasulullah medet.
Sana layık değilim, huzuruna kabul et.
Seni sevmekten başka yok elimde sermayem.
Ümmetinin içinde olmaktır bütün gayem.
Bir kez ümmetim desen, bana yeter bu muştu.
Seni seven aşıklar sevdiğine kavuştu.
17/09/2008 Yaşar TAŞKESEN