Yüreğimin korsan harflerinden aşkı yazdım
Sustu nicedir yüreğimin arsız ulumaları
Yangın ağrıları var hüznün ormanlarında
Günlüğümün kavanozuna saklanmış rüzgâr
Ruhuma hazin bir yalnızlık nidası üşüşüyor.

Her ses kendini parçalıyor sonsuzluğumda
Alıp başını gidiyor biçare umarsızlığım
Sayıklıyor bedenimde sevdalı bir kadın
Uzak şehirlerin gölgeliklerindeyim
Karanlık sularımda sevdalı bir balık üşüyor.

Meçhul bir yalnızlık davası duvarlarımızda
Kuşkularımızın devri-âleminde içsel travmalar
Gel diyor yar, ‘sarıl düşlerimin yakasına’.
Hicran satılıyor içimin yoksul pazarlarında
Seni düşünürken ben, sesin içime düşüyor.

Gidenlerin, asla geri dönmeyenlerin duası bu
Bir kurşun vızıltısı kulakta, an çatırdamakta
Bir kızın bakir düşleri büyüyor imgelerimde
Huysuz bakışlarıyla süzüyor beni arsız yaşam
Gönlümün kum saatleri rahibelerle öpüşüyor.

Göğsümün penceresinde onlarca sarı deniz
Göçmen kuş çığlıklarıyla kapanıyor perdeler
Yollar vakitsiz yolcuların ayak sesiyle uyanıyor
Gözlerimin bentleri yaşlarımı saklayamıyor
Umut çıkmazlarında çocuklar aşka gülüşüyor.

Bir gün yağmurlar vaktiyle düşersin tenime
Künyemdeki vefa, göğsümdeki baş olursun
Gülümserim senli resimlerdeki duruşuma
Bedenimdeki coşku, yatağımdaki kadın olursun
Sıyır tenimdeki kumları yar, aşkın şafağı söküyor.

Selahattin Yetgin