Pencereyi açsam,
Esmiyor..
Buzlu sular içsem,
Kesmiyor..
Ankara sıcak,
Gölgeye kaçmak
Yetmiyor..
İçimdeki yangını geçti bu sıcaklık
Su tutuşmuş
Toprak tutuşmuş
Ağaçlarda kuşlar hüzünlü
Damla suya muhtaç böcekler
Boynunu erkenden büktü
Dağ başlarında gelincikler
Soldu bahçede sulanmayan çiçekler
Her tarafım yapış yapış
Nem vücudumu adeta kuşatmış
Şurada kıyamete ne kalmış?
Sonumuz yanarak mı?
Donarak mı?
Yoksa umutları
Sanarak mı?

Yanıyor Ankara
Yanıyor..
Deresi, tepesi
İhtiyarı, bebesi
Yanıyor..
Asfaltlar katran katran ağlıyor..
Bulutlar için için ağlıyor..
Beyaz pamuksu bulutlar
Tek bir damla atmıyor..
Bu alevli nem,
Ankara’yı sarıyor
Gözler özlemle
Sonbaharı arıyor..
Umutlar dağlardaki kar’a
Yağmura kalıyor..
Gönül Elmadağ’ı tepesinde
Kış’a varıyor
Bir avuç kar alıyor
Eritmeden Ankara’nın
Üzerine saçıyor..
Alev alan Ankara
Bana mısın demiyor..
Hala yanıyor..

Yanıyor Ankara..
Toz toprak yanıyor..
Dal yaprak yanıyor..
Hüzün dolu sözler
Hafif sulu gözler
Dolaşan diller
Boşalan eller
Kırmızı güller
Yanıyor..

Güneş..
Hayat kaynağımız
Top ateş olmuş
Sanki Ankara’ya ahdetmiş
Tüm gücüyle Ankara’yı yakıyor..
Ve kendini beğenen
Kendine güvenen
İnsan..
Sadece ve sadece
Bakıyor, bakıyor..
Ankara hâlâ yanıyor..
Yanıyor..

02.08.2010
Necati ŞİMŞEK
Ankara