Mil çekmiş hıçkırıklarıma.
Dirhem dirhem suskunluğu bulaştı güzlerimin.
Sümbüllere eller dokundu.
Çağır ateşleri!
Yak! Bütün biz diye soluduğum rüyaları.
Yudum yudum kırmızılarım küsüyor.


Cebimde kalmış, kırık dökük cesaretlerim.
Kirpiklerimde, dünden kalma ekim kırıntıları.
Bil ki;kördür hep hasretin gözleri.
Bil ki;hep yangındır hasretin soluk dudakları.
Beni affet! Karanlıklar damladıkça,
Özlemin soluksuz parmaklarından ç/alıp da,
Yine de sevdim seni.


Yüreğimin dehlizlerindeyim susuz.
Bir derin mavide sürgünlerim can çekişir.
Hecelerim dar ağaçlarında savrulur, soğuyunca.
Bir imkansızlık salıncağında sallanırken umutlarım,
Kendine baktıkça aşkımızı ağla olur mu?



Duyarsın...
Bir gün gökyüzünde hayalini seyreden bir çiçek ölmüş.
Sakın üzülme!
Yaram seni k/anıyor diye gidiyorum.
Bırak! Gelincikler son türkümüzü söylesin.
İçi boş yalanlarınlarınla yorgun ay ışıklarına .



Soluklarımda nadasa bırakılmış bu ayrılıkla,
Şiirlerimi giyindi, bir garip soluk.
Uyan ! Ne olur uyan!
Bu gece sana son kez,
Düşlerimi ç/alan adamın adını fısıldayacağım.
Çünkü;çocukluğum ağlıyor .

YASEMİN CANAN...