bırakıp gidinceye kadar
sana öyle güvenmiştim
öyle inanmıştım
öyle bağlanmıştım ki,
aylar oldu,
yıl oldu
umutlarla baktım
umutlarla
heyecanla bekledim yarınları
ertesi günleri
gelecek günleri...
her sabah gün doğumu
sana bir adım daha yaklaştığımı
yakınlaştığımı hesapladım hep.
tüm sıkıntıları
istekleri
ihtiyaçları, borçları
o umudun gücüyle omuzladım
sırtladım
güreştim
canımı vermek pahasına
bir bir yendim hepsini...
tam sana elimi uzatacağım,
saçlarını avuçlarıma alıp
okşayıp koklayacağım
omuzuna başımı yaslayacağım an geldi derken
bırakıp gitme kararı alıyorsun...
bana sormadan
bana danışmadan
fikrimi almaya tenezzül bile etmeden
gidiyorum deyip
dönüp sırtını gidiyorsun...
ben anlayamadım seni
yapmak istediğini
kalbindeki gerçek duygularını
seviyor musun
sevdalı mısın
sevdin mi?
yoksa bir başkası mı?
yöneten mi var?
benden önce
var olup gizlediğin
ya da benimle tanıştıktan sonra
tanışıp bağlandığın,
ya da dönüp gittiğin
herşeyi silip atar gibi yaptığın
o gittiğin yerde,
yeni tanıyıp bağlandığın
beni unutturacak kadar sevebileceğin,
üç gündür de aratmayan
yeni bir sevgilin mi var?
bunları bilmiyorum...
aslında günahını da almak istemiyorum...
bir arasan, ahhhh bir arasan da
bu kuruntuların hep yalan
asılsız olduğunu söylesen...
yeniden doğmuş olacağım.
düşünemezsin,
aramazsın ki...!!
sanırım,
benim gibi sevmedin beni...
seni sevdiğim gibi sevmedin...!!???
ya korktuğum doğru çıkarsa
ya başkası varsa..
işte kabullenemediğim duygu bu...
beni harap eden de bu.
acaba mı, dedirttin ya bana
alacağın olsun, gerçi olsa ne yazar, değil mi?
yazıklar olsun ölesiye sevgime,
suskunluğun ölümden beter
sen de umutlarımı yıktın.

03. 08. 10
Suat TUTAK