Şiirlerde seni anlatıyorum
Kalemlere seni söyletiyorum
Kağıtlara seni ezberletiyorum.
Sana seni öğretiyorum.
Sen bende yaşıyorsun,
Senden ibaretim, biliyorum.
Aynı anda iki sen…
Bir kendinde yaşıyorsun,
Bir bende hüküm sürüyorsun.
Korku sarıyor birden.
Aynı sen!
Başka bedenlere uğrayıp,
Ruhlara hükümdar oldun mu evvelden?
Yahut sen de benim gibi iki ruhla mı yaşıyorsun?
Hem başkasını sevmenden,
Hem benimkinden çok sevilmenden korkuyorum.
Dudaklarının başka nefeslerce ısıtıldığı fikriyle eziliyorum.
Tam efkarın koynuna girmiş,gözyaşıyla demlenmişken
Sebepsiz rüzgar esiyor durgun gecede.
Bana mı dokunuyor,seni mi okşuyor anlayamıyorum.
Fısıldıyor rüzgar,nasihat edercesine:
Başka bedenlere dokunursa dokunsun,
Ne diye acıtsın ki bu canını!
Beyazın üzerine serpilmiş bir gri,
Ham aşkın üzerine dökülen şarap gibi…
Sen ki eline değmeden,ruhunu aşıladın bedenine.
Yetmez mi aşkın iktidarı sana,
Ne diye sevmeye muhalefet ister bedenin?
Sevişmenin dakikası geçerken onun hayatında,
Bırak,aşk ile umut şehvetle yaşasın sende bir ömür boyunca.
Ne diye dertlenirim ki sahiden!
Bende yaşayan senin,benden başkası yok nasıl olsa.
Ellerin ellerimde,gözlerin gözlerimde,kokun kokumda saklanmakta.

Meltem Çalışkan