4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1502
Okunma

Bu şiiri bizzat yaşadığım bir olay üzerine kaleme aldım.Burada yazdıklarımın hepsi gözümün önünde gerçekleşen olaylardı.Daha henüz 30 yaşında genç bir annenin doğuştan spastik özürlü olarak doğmuş ve şuan 8-10 yaşlarında olan çocuğu için(biliyormusun bir tek ayakkabı bile eskitemedi oysa o kadar istiyorum ki ayakkabı eskitmesini)derken gözlerinden akan o gözyaşları beni çok derinden etkiledi.Ben de şiirimle bir parça da olsa engelli insanlarımızı ve yaşadıkları zorlukları anlatmak istedim.
Bir anne gördüm yüreği yaralı
Benim de yüreğimi acıttı
Kirpiklerinden yanaklarına doğru
Süzülen acı dolu gözyaşları
Bir anne gördüm bürünmüş derde kedere
Hüznü gördüm gözlerinde
Acıyı okudum o gül yüzünde
Neler yaşamış şu genç ömründe
Hayalleri gökte kayan yıldızlar gibi
Bir bir kaymış gitmiş ellerinde
Ağlıyor çaresizliğine
Tek istediği yavrusunun
Yürüyebildiğini görmek sadece
Yine gözleri doluyor söylerken
Eskitemediğini bir tek ayakkabıyı bile
Bir anne gördüm yüreği yaralı
Sanki kırılmış kolu kanadı
Her halinden belli gayreti,çabası
Yok tutunacak bir dalı
İçinde hiç sönmeyen bir yürek yangını
Bir anne gördüm için için kanıyor
Ömrünü verdiği güzel yüzlü Yusuf’unu
Sevgiyle kucaklıyor
İsyandan Allah’a sığınıyor
Yitirmek istemediği umudunu
Hep yarınlarda saklıyor...
5.0
100% (3)