Kulağıma fısıldanmış rüyalardı senle olmamın gerçeği
Sadece uyurken bir anlam taşıyan
Hüznümün karasularında bir korsan gemisidir yalnızlığım
Uyku denizinde...

Şimdi bir tsunami ta uykusuzluğuma uzanıyor
Sarsılıyorum, gerçeğin gölgesine sürükleniyorum
Bir gerçek ve bir ben varım içinde
Bir diğer gerçek, benden uzak, senle örülü...

Tüm şehirler, tüm sokak ve tüm caddeler adını taşıyor
Ne yana dönsem sana rastlıyorum
Nereye gitsem sana çıkıyorum
Ve sen, adres(sizliğ)im
Ve sen, pençelerinde kol gezdiğim
Her yol sana çıkarken
Ben hiçbir yola giriyorum...

O kadar yakınsın ki bana, gözle göremiyorum
O kadar bütünsün ki benle, ’sen’ demeye utanıyorum...

El ayak tutmaz olmuş, koşa koşa, tıknefes
Gönül kapına gelip sevgi dileniyorum
Avucuma koyduğun birkaç kovucu bakışını bile hayra yoruyorum
Gözlerinden düşmek üzereyken beni tutacak bir söz arıyorum
Sözlerin düşlerimi delerken, kendimi kendime cellad eyliyorum...

Hiçbir benzetmenin anlatamadığı bir hale bürünüyorum
En acı hallerin kendisine benzetileniyim şimdi
Ve karşıki dağlar değil ofuma dayanamayacak olan
Bir of çeksem İsrafil kesilirim diyorum...