Ellerimle yolladım ben seni nisan da,
İnanmıştım derdim yoktu tasam da,
Olmadık şeyleri bulduğumda odamda,
Bir ürperti oldu sendeledim bir anda.

Kötü günler geçecektir diye bekledim,
Her gün çabalarıma yenisini ekledim,
Bunca uzun yıllar sonra ‘kek’lendim,
Böyle sinsilikleri rüyalarda görmedim.

Sonu da gelecek bir gün her şeyin,
Acısı takılımı kalbe sence bir şeyin,
İhanetin ödülü var mıdır ki söyleyin,
Sakın ikimizi aynı yerde gömmeyin.

Dost sandığın bir yerde seni görende,
Hep ardından bakarak kıs kıs gülende,
Kalbini adadığın bilmem şimdi nerende?
Bu ihaneti unutma sende zaman gelende.

Bir gün olur yolun ‘Galata’ya düşende,
Müzeleri anımsayıp boşa kalbini yakma.
Aklından bir de ‘Safranbolu’ geçende,
Koy ver gitsin çöplüğe anılara bakma.

Antalya’yı Şile’yi Avşa’yı unut,
Yaşamla kendine yeni dilek tut,
Geri getirmeye yoksa bir umut,
Siliver anından budur en somut.

Martılar sorarsa o nerdedir? diye,
Çiçekleri anımsa hep,dalında bırak.
Sana artık kalan tek samimi hediye,
Al oğlunu yanına ve yaşamaya bak.

20-07 Mehmet TAHMAZ