Bunca zamanlık hasretinin esintisine,
üç beş damla, tuzlu su kalır yüreğime,
onlarda gelir kirpiklerimi bulur!

Tam dönmüşken sırtını bana..
gözlerim dayanamaz, salıverir yanaklarıma..
süzülür, kohezyonuyla..
akıp gider..
engel olmam, olamam..

O sırada;
dizlerimin direncine bir balyoz çarpar sanki..
düşüverir yere bedenim,
tamda sırtını dönmüşken bana..

Artık ayaklarına,
gönlümün iplerini bağlasam..
ne fayda?
koyulmuşsun bi kere yola..
düşmüş gözlerimden uçurumlara,
o su damlaları..
artık seni sevsem ne fayda?

Erkek dediğin çığlıklarını,
sessiz gözyaşlarıyla,
bırakır gökyüzüne be güzelim!

Sanmaki gittin diye,
umursamazlıktan susuyorum!
yangınlar var,
avazı çıktığı kadar bağıran,
insanlar var içimde!

Hepsini;
o üç beş damla,
tuzlu sularda saklıyorum!..

Hüseyin Özkaymak
Temmuz 2010