Beni bırakıp, sersefil serkeşliklerde koyunkoyuna
Yüreğime yazılı bak, adın kanımla.
Ciğerimde solukların, nabızlarımdaki yangınlarımı sökmeden,
Hasretimin bin asırlık goncası,
Küllerimi, zindanlara savurup da,
Nereye gidiyorsun?


Henüz bir nazlı bahar doğmuşken çiçeklerinle,
Misk kokunu sürünmüşken gece yağmurlarım,
Soluğunda büyüyen intihar gözlü çocuğu hiçe sayıp,
Bir helallik bile dilemeden yakomoz gözlünden,
Deli-divaneyken gönlün nereye gidiyorsun?


Sen giderken; de hadi bana gidişin nereye?
Bak ben varsam heybende al, kapat gözlerini ve git!
Ümitlerimi ekmişken seherlerinin çiğ tanelerine
Bırakma ellerinle zebani bakışların ölümlerine
Beni almadan nereye gidiyorsun?


Yüzümü yağmura hazır ebruli bulutlarda,
Sözlerimi ayaz kaplı dumanlı dağlarda,
Ekmeğimi, aşımı zehire; yüreğimi sonsuz bir müebbete,
Göğsümde vuslata kanat çırpan kuşlarımı,
Lâl sancılarda kanadı kırık bırakıp nereye gidiyorsun?


Çiçek duvaklı türküler söylerdik biz imkansızlıkların prangalarında,
Bir hücrenin soğuk nemli duvarlarında yâr yine beni ayazlarda
Sessiz isyanlarımı bir kangren yarada oluk oluk kanarken bırakıp,
Bir tebessümün sadakayken hazan rengi sonbaharlarıma,
Serseri bir kurşun gibi ömrümü vurduğunu bilemeden nereye gidiyorsun?


Ey yâr! Canımdan canımı alıp, ey yar! Yüreğimi cehennem yangınlarına atıp,
Vakitsiz göç yollarına düşen bu Mecnun’u susuz çöllere bırakıp,
Vurgun yemiş aşkımı virâne şehirlerde dar ağaçlarına asıp,
Papatya kokan ellerini avuçlarımdan ayırıp, bana tutuklu şiirler bırakıp,
Tomurcuğunda açan gülleri, yaralı dikenleri gönlüme batırıp, nereye gidiyorsun?


Hüzünlerime güneşler açtıran, asi mavim, deli sevdalım, sebebim,
Uçurumlar ekip de dinmeyen hasretime ,mühürler vurup, seni sayıklayan dilime,
Senin adınla başlıyorken mevsimler, aylar,titrediğim secdeler,
Haraç mezat satılır ruhum, gidersen sırtımda taşıdığım bu ateşten gömlekte
D/üşüyorum gölgesiz, sensiz ölümler az gelir gidişinle.
Üzerime kirli paslı kefenler giydirip söylesene s/aklım nereye gidiyorsun?

Necat USLU