2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1308
Okunma
Bitpazarlarına
düşmüş kitaplara benziyor
yalnızlığımız
kimselerin açıp okumadığı.
Bu çizgiler alnımızda
uzanan bir gün bitimidir belki
belki bir gecenin yarısıdır
yastıklarda, yırtılmış, uykusuz..
Bir şarkının melodisidir belki
dudağımızda kırgın ve yorgun
ya da
sızılı bir şiirin dilsizliğidir
dilimizde...
içimizde sakladığımız acılardan sızan...
Ellerimizde, gri bir hüznün kokusu.
gözlerimizde, bir boşluğun tortusu
yitirdiğimiz benliğimizdir belki
yüreğimizde yalnızlığın korkusu...
Rüzgarın dallara hicran dokuduğu
kapıların kapalı tutulduğu bir ‘neozoik’te
göğümüzü mavi ışıklarla doldurup
kurtarmalıyız beynimizi kuşatan prangalardan
ve yeniden öğrenmeliyiz,
sevgilere sığınmayı
yüreğimizle ısınmayı yeniden
kar demeden kış demeden!
5.0
100% (4)
Cevap Yaz