ah şu tutamadığım sözlerim,
olmayacak kadınlara fantaziler,
doğmayacak çocuklarımın ziyanı,
en büyük sözleri hep kendime vermişim,
kendime yalancı çıktığım sayısız geceler,
kızıl saçlarıyla aklımı çelişleri ve hükümleri,
devir onların devran ise benim,
ferman ise padişahımın,
onlara birtek dağlara çıkmak kalıyor,
uçmayı öğrettim hepsine,
yürümek sürünmek yok onlarda,
çünkü; onlar benim kadınlarım.
erdeimin hazzı hep ayaklarını yerden kesmiştir,
kudretim ise göğü delip canlarını yakmıştır,
hışmım şimşek gibidir onlar için,
özlenecek kadar gaddarımdır da,
su, oluşumdan hatırlarlar sellerimi ve afetimi,
can yakmaya hevesliyimdir, kontrolsüz sevildiğimde,
çünkü ateşimdir artık,
yakıp yok etmek sevgimin kendisinden gelir,
erdemim ise acıttıklarımdan,
yakmamı tabiyat ister,
yanar vaziyetteimdir her halimle,
çünkü ben ateşin kaynağından bir parçayım,
en tabiyatıyla artık güneşimdir kadınlarım için,
birde şu kendine yenilmelerinden kurtulabilseler,
KADINLARIM...
Ç.p.