Teslimiyete ramak kalmış bir hayat ki benim ki;
Hüzünler diyarından bir hasret ki benim ki;
İp incecik bir karanlığın ortasında;
Sessiz, çaresiz, melul kalmış yaşamaya…
Kaderin acı yüzü misali keser ya !!!
Evet… işte ;
Tam da öyle ruhumdan kesilmiş sanki bedenim….

Kala kalmışım sanki uzak diyarın sessiz çığlıklarında ;
Sesimi bir duyan yok uzaktan….
Talihsiz yine olduğu gibi sefil kalmışım.
Yine hasretine gönül bağlamışım.
Derdimin çehresinde yanıyorum geceler boyu mum misali…
Yine yolunu bekliyorum geceler boyu,
Kırık dökük ,kesik,mahsum bıkılmış camlardan…
Yine bir akşam duası gibi üzerime düşen yalnızlık ateşi…
Ruhum meşhullerde sallanan, bir serseri mecnun misali…..
Bıkılmışım artık yalan dolan,
Sonu gelemeyen hasretlerden…..
Sevgi sallanan ay misali göklerdedir…
Ruh ,beden ve hayat…
Melankoli,hasret ve çile….
Karamsarlık ve başını dönmeyen hasret kollarımda….
Ellerimde kırık resmin,
Yüreğimde çaresizlik yani sen…,
Yine mi aynı hüzünler,
Yine mi aynı sözler ?
Bıkabilmiş isem artık bende şu bahtsız felekten..
Çekebilmiş isem bende isyan bayrağı salllayarak göklerden ….
Kasvetle çörümüş hayatımın yine bitkin sözleri…
Aslı belli olmayan …
Velakin saçmalıktan ibaret iki büyük yalan;
“Seni seviyorum….”
Belki de ızdıraplar sızlatıyor bu gerçekleri…
Oysa ki sevmekten daha güzel ve özel…
Ne olabilir ki ?
Bunu bende bilemem…
Bilse bilse gerçekler bilir….
Onlarda bizden uzak ve kurmuşlar binlerce tuzak….
Hep acı,
Biten yine aynı acı….
Ve acı….

Yesil_gunes