8
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1974
Okunma

Her defasında resmim çıkar
Yanılgılarımı topladığım bohçamdan.
Bir bulut,
Zamanın başkalaşımında
Metafor gülümseyişlerime ağlar.
Suçumun boyutu, bağışlar yelkovanı
İtirafımdır:
Bölücüsü benim, yekpare sunulan hayatın.
Yaşananların kaydıdır sadece
Saat; dokunmaz örtüsüne yaşanacakların.
Kaderimin çizgisi, sorgular oyunumu
Yüzleşmemdir:
Vicdanın sağrısından koşarcasına
Kendinden uzaklaşmaktır yalnızlık.
İnsan uzaklaşır kendinden, topluluklarda
Ve yalnızdır en çok kalabalıklarda.
Nihayetimin ezgisi, vurgular meramını
Kalbimdendir:
Farkı yoktur sebeplerinde
Mutluluk ve mutsuzluğun
Olmak ya da olmamak kadar keskin.
Dolayısıyla;
Düşünüyorsan, ikisi de değilsin…
01.07.2010 / m.abdırgan
5.0
100% (5)