sahil
taş dolu, kaya dolu
deniz derin, içine çekiyor
dalgalı hoyrat...
adam yalnız
taşlar acıtıyor canını
deniz,
onuda içine çekiyor
bırakıyor adam
düşünmeden umarsız
yitip gitmek istercesine
bedenini
benliğini
herşeyini denize...
deniz onun
o denizin
dalgalar her ikisinin.
ansızın
önce gözleri
sonra saçları
bedensiz bir deniz kızı
dalgaların arasından
gülücükler içinde
merhaba
dedi adama...
adam
deniz kızını çok sevdi
hande dedi ona...
adamın içindeki
volkan
gögsünü parçalarcasına patladı
yine ansızın...
deniz yine yaptı yapacağını
ansızın verdigini
yine ansızın geriye aldı
adamın elinden...
adam
hiç yalan söylemedi
denizin kızına
olduğu gibi aktı
akıntısına...
deniz kızları
masallarda olur ya...
adam
masal mıydı
gerçek miydi
anlayamadan daha
deniz aldı
çekti
o da gitti...
volkan patladı
yeniden
bir daha
bir daha
bir daha
bulut oldu gitti...
deniz
bulutuda çekti
gitti denizin üstüne
göz yaşı oldu
indi.
ansızın var olanlar
ansızın yok oldular
ne deniz kaldı
ne patlayan volkan
ne onun küllerini taşıyan bulut
nede denizin kızı hande...