Her sabah uykulardan

kırıntı toplardı aç çocuklar

Aşkı giyerdi insanlar,

yalnızlıklarına yelken açarak

Adresi bilinmez yollardı

gökkuşağı mevsimlerinde

Sen gözlerimde biriktikçe gül yüreklim

Yağmur yeşil yağar,

denizler sarı akardı.



Yosunlar ağınca gözlerinden içime,

denizim olurdun

Akşam öpüşlü dudaklarından

ben zamanı sağardım

Tutacak bir el,

öpecek beden olurdun dudaklarıma

Yangınlar başlardı içimde,

ateşinde kendimi bulurdum

Dolunayları indirirdi deprem öpüşlerin,

kaybolurdum

İçimdeki ipek yollarında

kervansız göçlere vururdum.



Göktaşları gibi yağardın içime

seni düşündükçe

Geometrik şekillerden çıkarıp

kalıbını saklardım

Acıların cetveline sürerdim şiirlerimi,

ağlardım

Ölümü sağdıç ederdik sancımıza,

kimi vedaydım

Düğünler kurulurdu obalarımda,

sana sevdaydım.



İpek bir sızısın tenimde,

hasret en huysuz kiracım

Döver kayalarımı sözlerin,

tef gibi gerilir korkularım

Hadi kulaç at imgelerime,

ne zamandır firarlardasın

Bir güvercin gibi titre kollarımda,

yangınlar başlasın

Aşkın uslanmaz sularında,

isterse fırtınalar patlasın.



Bütün denizlerin küreklerinde

yaşamak çentiği

Sarsılan bütün ömürlerde

aşktır hayatın repliği

Suskun ayrılıkların ölçeğinde

buz tutar ellerimi

Bilme sakın hüzün kıran saatlerimde

öldüğümü

Eğil de bak yarama,

seni sevdikçe üşüyor yüreğim.

Selahattin Yetgin