Hayalini kurardım hep, senle bir hayat kurmanın
Bir kızımız olsun isterdim, gözlerini senden alsın

İlk kelimesi anne olsun, ilk senin kollarında gülsün
İlkler hep senin, gitmeden önce seni doyasıya öpsün

Derme çatma bir evimiz olsun, duvarları su geçiren
Hastalığını da geçirse, keşke mutlulukla iyileşebilsen

Adım adım büyürken, ilmek ilmek düğümlenir gençliğim
Yokluğun öyle zor ki, iyileşmez bir yara gönlüm

Bu bizi bırakışının 1. yıl dönümü, gizliyorum feryatlarımı
Ölüm ne hazin, bilmiyorum gizlesem ne fayda acılarımı

Oysa olmalıydın yanında, minnacık elleriyle hayata tutunduğunda
Bir gece ansızın ışığı sen açık tutmalıydın, korkuyorum dediği anda

Keşke kızımızın kanatlarını beraber taksaydık, ilk okul gecesinde
Onada yakışırdı eminim, ne olurdu ki takmasaydın sen ondan önce

Sahnede gülüşünlerini takip etseydik onun, el ele, göz göze
Ne olurdu ki kapatmasaydın gözlerini, daha değil ki bu son perde

Hayalini kurardım hep, senle bir hayat kurmanın
Dünü, yarını yüklendim.. Hadi aç gözlerini bak yine sana sığındım


Kaan KARATAÇ - 02.07.2010