SENSİZLİK TE

Sen
hiç benim olmamışsın
ellerde görünce anladım
ağladım, ağladım
sana harcadığım zamana ağladım
geçmişimize uzun uzun baktım
aradım
puslu camın ardın da bile bulamadım
ya sen yoktun bende
ya ben rüyadaydım

şimdi boşlukta sallanan
bir salıncağın çocuğuyum
elimde ne bir oyuncak
ne de pembe hayallerim var
ne geçmişte vardım
ne de gelecekte olacağım
zaman denen makinenin
şu anında
biçare bakışlarım gülücükler dağıtsa da
başkalarına var, kendime yokum

sakın verme sende olan beni
sende kalsın
sensiz se varlığım
ben
bende yokum
adını sen koy
sana olan sevgimin

ben ki
ben ki
çılgın yürek
mavi boncuk dağıtan
bir tebessümün ardından koşan deli fişek
bağrıma aldıklarım
gözetip, kolladıklarım
sarıp sarmaladıklarım
onların hepsi
hepsi kardeşti
adem ve havva’dan
miras olan

ya sen
ya sen
senin tahtına hiç kimseyi koyamadım
mutlu ederken
mutlu olamadım
kapımı açarken
kapılara sığamadım
senin pencerenden başka
hiç bir pencereden
nefes alamadım
böyle geldim
böyle gideceğim

sensizlikte
bir mum oldum
aydınlatırken etrafımı
eriyip gideceğim
ve sen
ışığıma tutunamayacaksın
sevgili...


30 haziran 2010/nilkurt