Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı,
Dostumsan eğer...
Saat 0.3’müş,ya da 0.5’miş hiç farketmez.
Dertlerine içmesekde,
Paylaşabiliriz özgürce,alabildiğine...

Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı,
Ağlamışsındır belki daha öncesi,
Dişlerini sıkmışsındır birilerine,
Sövmüşsündür bazılarının,
Hem ölülerine,hem dirilerine...

Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı.
Aşk’mı seni bu kadar muzdarip yapan,
Ya da dünyadaki tatsızlıklar...
Beraber balkona çıkar,
Ay’ın güzelliklerine bakar,
Dertleri unutmaya çalışırız...

Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı,
Gözlerin kan çanağına dönmüş bir halde...
Niye ağladın diye sormam;
Eğer sen söylemezsen.
Dostluğumuz gerçek,
Psikologlara gerek yok o saat de,
Gel sen bana anlat dertlerini...

Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı.
O sen de olan yürekten,
Bilirsin bende de var;
Mangal gibi olmasada,
Anlat dök içindekilerini,
Kime kızdın,kim bozdu sinirlerini...

Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı.
Ben de senin kapını çaldım zaman zaman,
Bazen gündüz bazen gece yarıları...
Hiç terketmedin beni,
Kapıda hiç ikiletmedin,
Başını ellerinin arasına alıp düşünme kara kara...

Dedim ya!!!
Kapımı çalabilirsin bir gece yarısı...