yeni felaketlere dirilecektik artık
üzerimizi örtecek bir annemiz olmayacaktı kimimizin

telaşı kuşlardan öğrenecektik bundan böyle
kış gelecekti
yani göç vakti
kaldığımız için
bir nevi sığıntılaşıp gururumuza
acıyacaktık
hem de ilk defa acır gibi
taptaze

yanımızdan geçenlerden olmayacaktık bundan böyle
koparıp aldıkları kadar yarım
kondurup abarttıkları kadar bütün kabilecektik
bizsiz

kimse sormayacaktı - söylemeyecektik
oysa
uzun süredir konuşmamanın verdiği sıkkınlıkla
düğüm yuttuğumuzu
yani ağlamaya piç olduğumuzu
diyecektik
dinlenmeyecektik

dinlenmediğimizi bilip daha bir dillenecektik
oysa hiç birşey öğretmeyecekti hayat
girebildiği kadar içimize alacaktık sahte sunuşları
oysa öğrenmeyecektik
her seferinde
yeniden
kemirecektik payımıza düşen kemiğimizi

kaybetmemek için
oynamayacaktık artık
...






(tezgahtan düştümğümde bir ayakkabının şiddetiyle bu kuytuya itildim. beş para etmemeye - de işte o gün başladım.)



Çiğdem Dal