sevgili abgüncüğüm
bugün her zamanki kadar hüzünlüyüm
batan güneşi gördüm ufukta
bir kez dönüp bakmadı bile bana
oysa ben ona gülümsemiştim kederle
bir damla yaş vardı hiç görmediğin gözlerimde

beni terk eden dünden
ne bir eksik ne de bir fazla
yanmakta yüreğim unuttuğu bir hazla

dilim lâlde durur gidemez bir adım ileri
tutulmuş sihirli ikliminde sözün
güneşe âşık ay gibi

sükûtum dinlenir yalnızlığımın yücesinde
gül nasıl açarsa dalında sessizce
ve mehtap yeryüzünü nasıl incitmeden keserse

sema değildir sudan duru hayallerin kafesi
rintlerin gönlünde belirir ufkun kırmızı halesi

laciverdini geçmiş zamanlara terk etmiş
bembeyaz bulutlu bir gökyüzü düşlerdim
kapandı birdenbire gurbetin
tunca benzeyen hududunda gözlerim

unutma ki terk eder
hülyasızlık bile hücresinde bedbahtı
bugün her zamanki kadar hüzünlüyüm
sevgili abgüncüğüm kısacası