bir kor gibi düştü
yanık bağrıma sevdan
gecenin kör karanlığında
körün taşı gibi sessiz,habersiz
beyaz gölgenle boyandı
hüzün karanlıklarım,
sevgi kıvılcımında yüreğim yandı
ve anlamsızlaştı herşey senden ötede
nereye bassam yalnızlık şimdi
sensizliğin yalnızlığı...
arzulardan nefesim kesildi
dokunmak istedim papatya tenine
dudaklarım çatladı,sesim kısıldı
duyulmaz şimdi sessiz feryadım,
kulaklarımda hasret türküleri
bilmezler ki içim acır özlemden
inadına çalıp durur her telden,
bugün değil de sanki
tanıyorum seni taa ezelden
...saçına taktığın kırmızı gülden
ruhundaki hengamelere,
’çingene olma özentin’e kadar
aşk kuyularında çizilen dizin,
ağrıyan başın,
içindeki volkanlardan bile haberim var.
...bilirim,
şimdi gelgitlerin yoldaşın,
yalnızlığın sırdaşın ürkek ceylanım...

ve ben...
ak hayallerine sarıldım senin
karanlıklar içinde
her yerde sen varsın;
menzilimde sen,
hayalimin her yanı sen
binbir biçimde...
kimbilir belki sen de beni ararsın
yakalasan beni yeşil gözlerimden
usulca sokulsan gönlüme,
yılan gibi dalıp aksan içimde...

bozdağımın bozkırları
soğuk ki soğuk
ayazdan üşüyor bak
içimdeki çocuk,
kor yüreğinle düşsen yüreciğine
yaksan sevdanın kilitlerini
volkan olsa mahsendeki özlemlerimiz
lav olup aramızdan aksa aşk
toplayıp biriktirsek avuçlarımızda,
tıkanmışlıklarımızı yaksa aşk
her yanımıza bulasak,
aşka bulansak hücrelerimize kadar
ilikleri ısınsa içimizdeki çocuğun
kanımız donsa,ruhumuz doysa
aşk ateşinde...

takılmış plak gibi
takılsam kalsam melek yüzüne
...ve asılsam kalsam,
hep asılı kalsam sevdanda
zamana inat,
vay beee...