Bir varmış bir yokmuş diye başlar çoğu masallar
Tükenen sahte aşklar hep yalanlarla başlar.


Sen ve ben
iki dünyanın ayrı insanları.
Bir zamanlar hayatı paylaşırken
Şimdi birer el olduk,
Birer yabancı.
Ne kurduğumuz düşler gerçek oldu
Ne de hayatın asıl yanları.
Nasıl sevdiyse seni bu yürek, yeniden toparlanmalı.
Ayrılmalı sana gelen bütün yollar,
Dizilmeli yine önüme sıra dağlar.
Dilerim ibret olur da ayrılmaz seven kullar
Şimdi vefasız bir ömrü sorgulasak,
Ne çıkar!



Her aşkın bitiminde ağu sorular
Ve lal cevaplar.
Ayrılığımıza yanmıyorum inan,
Elbette bitecekti.
Hoş zaten, hangi aşk mutlu sona erdi?!
Bu zalim dünya kötülüğe yenildi,
Unutmayacağım yaşananları bu da belli.
Taş kalbine sorarsan,
Kim kimi çok sevdi?
Olsun, zararı yok kaybolan yılların
Bedelini çıkar,
öderim ben bütün kirli hesapların.
Kaale alma,
onuru yok çiğnenen haysiyetsiz kuralların.
Geri dönse de,
faydası yok artık kaybolmuş umutların.


Sen zevk-i Sefa’nda;
Olan bana oldu!
Demek ki; Aşk oyunun kuralı buydu.
Bir bakışın gönlümü ateşe verdi,
Yüreğim seni haketmediğinden çok sevdi.
Söyle!
O zehirli kalbinin derdi ne idi, ne?
Biten bir aşka ağlamıyorum artık,
Bir taşı şurdan şuraya kaldırmıyorum artık,
Kim bana ne düşünmüş;
Aldırmıyorum artık!


Her şeyin yalan olduğu şu dünyada,
Bizde yalan olduk bak sonunda.
Gerçek ne vardı diyorum,
gönül oyununun çıkmazında.
Bir kemanın acı namesinde
Gözlerim dalarken uzaklara,
“Hiç düşündüğü oluyor mu beni” sorusu geliyor aklıma.
Nasıl,
Ahh nasıl girdin kanıma!
Anlat hadi, utanma sıkılma.
Nasılsa karşılaşmayacağız bir daha.
Kim bilir,
belkide öfkeyle anıyorsundur ismimi,
Bunu diyebilmek de yürek işi!
Sende gurur önde gider,
Yanmış ömrümün yok ki değeri!



Başın sağ,
yolun selamet olsun.
Herkesin ettiği yanına kâr kalsın!
Sen benim için artık bir yabancısın.
Beni böyle yaktığı için,
Yakanlar da yansın!
Aynaya bakmaya yüzü varsa,
Sebebim olanlar utansın...!!!



Kevser Baysal

19’ Haziran 2010
Saat 4:30
Köln