Yaklaşınca menzile hayatımın son demi,
Takvimler tez tükenir, yaşım yüzüme yansır.
Girince son limana, ömür denilen gemi,
Yediği tüm dalgalar yorgun özüme yansır.

İçerken günlerimi geceler yudum yudum,
Eşlik etti hicazla, nihaventle hep udum,
Beyhude geçti zaman, uyanıkken uyudum,
Geçmişim kare kare hayal gözüme yansır.

Bazen hürdü yüreğim kelebeklercesine,
Bazen sükûta daldı ölüm beklercesine,
Bazen de gün üstüne günü eklercesine,
Yaşanmadan dört mevsim gelir güzüme yansır.

Taze filizler sürdü dem dem dalım, budağım,
Kalbime tercümandı solgun iki dudağım,
Viran olunca ağır ağır gönül ocağım,
Duygular birer birer sönen közüme yansır.

Benliğim hep yüzleşti vicdanımla, arımla,
Bir yarım ayrı düştü bazen diğer yarımla,
Gün gelince ruhumu yıkarım efkârımla,
Sırlarım kefen denen beyaz bezime yansır.


HALİL GÜRKAN

NOT: Bu şiiri 12.06.2010 tarihinde Trabzonda tanışmak şansını yakaladığım, değerli insan, Trabzon Şairler Derneği Başkanı Sayın Kadir YETER’e armağan ediyorum.