ben savaşırken...
içimde kopan fırtınaları sayamazdım..
susardım hep..
herkez konuşurdu
ben susardım...susardım..
dudaklarıma bir kilit vurmuş gibi...

ben savaşırken..
onurumla..hislerimle..kalbimle.. bedenimle savaşırdım..
mantıksal doğrulardan duygusal doğruları çıkarırdım
sonuç bilmem eksi kaç..
aptalca ama..
yine de sen bir tanesin derdim..

ben savaşırken
sen hep telefonuna bakardın..
bilmem kimden mesaj gelmiş mi diye..
sonra yanlızlığına lanet edip..
bir sohbet kanalında...
hiç tanımadığın kişilerin hayellerini süslerdin..

ben savaşırken...
yağmurlara aldırmazdım..ıslatsın ya da ıslatmasın...
yorgun adımlarla ıslak sokaklarda tek başıma dolaşırdım
düşünürdüm..ben ve sen..ben ve o..ben ve kim..
denklemler eşleşlemeler anlamsız kalırdı..
her adım attığımda çoraplarımın ıslandığını bile farketmezdim..

ben savaşırken
çok sigara içerdim
her duman zerresini en uzaktaki bronşlarla tanıştırırdım..
sigara zararlıdır-öldürür-şu-bu
tüm uyarılara inat daha fazla içerdim...

ben savaşırken
hayatıma hep birileri girer ve çıkardı
bakışlar...gezmeler...çıkmalar....
sana baktığım gibi onlara bakardım..
sana diyeceğim kelimeleri onlara derdim..
fakat...
seni sevdiğim gibi kimseyi sevemezdim
olmazdı işte olamazdı..

ben savaşırken böyle savaştım..
bir insan gibi adil ve kuralcı
ama sen duygularımı bilip... dalga geçtin
şimdi şunu da öğren
artık seni zerre kadar hissetmiyorum
savaş mavaş ta yok
kaybettik
bittik..
nasıl derler ingilizce
the end..
geçmiş olsun...

onyedihaziranikibinSEN!!!