Sen kendini deniz mi sandın
Biteviye yumruklayıp düşünceleriimi
En nazik yerinden yırtarsın
İmbatları çağırırsın tatlı sesinle
Kadife olur ruhumu okşarsın

Ne sarılırsın doyasıya
Ne sarılmama izin verirsin
Diz çöker ruhum önünde
Ne uzakları gösterir parmakların
Ne gel dersin

Sen kendini deniz mi sandın
Saniyelerin diğerine uymaz
Sükunetin içinde saklıdır hırçınlığın
Romanlar sığdırırsın bakışlarına
Lakin kulaklarım duymaz

Umut sayısınca balık ikram edersin martılara da
Bir martıyı çok görürsün balıklara
Tutmak isterim ellerini
Bir elin bana dokunur
Diğeri uzanır ufuklara

Sen kendini deniz mi sandın
Gözbebeklerine neden sığınır yakamozlar
Bir şarkı söylersin kuytularda
Notalar bana uymaz, sana uymaz
Suskundur ezgiye küstürdüğün sazlar

Dalgakıranlar vardı eskiden
Böcek yürüyüşündeki sessizlik yağardı bulutlardan
Şimdi kıyılarımdasın
Ruhumda çocuk tebessümü
Sonbaharıma serptiğim damlalarımdasın

Sen kendini deniz mi sandın
Her dalganın sırtında bir keşke
Pişmanlıklarımca köpükler
Aldanma saçlarımdaki ışıltılara
Bekleyişlerim hâlâ
Hâlâ körpecikler.