neden astın ki yüzünü, beraber karar vermiştik okula gitmemeye
hani demiştin ya bana laf arasında, orayı da keşke görebilsem diye
şimdi oradayız işte. . .

bu yemyeşil orman önü ve masmavi denizin kimsesiz kıyısında
vaktin nasıl geçeceğini, ne sen biliyorsun canımın içi ne de ben
iyisi mi alalım elimize birer kağıt ve kalem, vakit kaybetmeden
isim-dağ-deniz-şehir-nehir oynayalım, tabi eğer sende istersen.
ve güneş batmadan da çoktan dönmüş oluruz eve, merak etme

bugün okulu asacağız diye ikimiz karar verdik ya, hadi üzülme
bir daha olmaz söz ama sen yarın beni gene, aynı köşede bekle.

/ben o gün öğrenmiştim, bütün dağ-deniz-şehir- nehir isimlerinin
ilk harfi ile başladığını, senin isminin. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . /

. . . . .

burayı keşfetmekle çok iyi yaptık, şimdi de bulamayacaklar izimizi
kaçıyoruz her gösterinin sonunda, takıp peşimize güvenlik güçlerini
ne güzel değil mi. . .

oysa biz aydınlığın nöbet yeridir diye, çıkmamıştık ki meydanlara
anlatmak içindi, dünlerdeki kanadı açılmayan kaldırım kuşlarının
nasıl palazlanmış birer canavarı olduğunu, yaşanan karanlıkların
ve gölgesi düşmesin diye üstüne, yarın dalgalanacak olan bayrağın.
bak güneş battı bile, başını omzuma daya, uzat ayaklarını denize

dinleyelim arkada ki ormandan gelen sesleri, ninni gibi sessizce
görelim ayışığı bu gece, hangi renk çiçekler açtıracak üstümüzde.

/güneş olmazsa ay, ay saklanırsa bulutlara, gecede bir tek yıldız bile
ya da sönmeden son çoban ateşi, titrediğinde. . . . . . . . . . . . . /

. . . . .

buraya ilk geldiğimiz günü hatırlıyorsun değil mi, hani asmıştık okulu
bir gün de sana söylememiştim, polis kurşunu sıyırmıştı sol kolumu
gene buradaydık, kim bilir kaç yıl oldu. . .

ismi konulmamış bir şey de kalmadı kainatta, biz gene buradayız
yeni bir oyun bulup onu oynayalım desem, bilirim geç oldu dersin
ama hala meydanlar dolu diye yazıyor, birinci sayfaları gazetelerin
bütün duvarlar da ağlıyor resimleri, yeni doğum ve yeni ölümlerin.
yani beyinde ve yürekte mücadele, devam ediyor bütün şiddetiyle

ama neden sırtım buz kesti birden, dur bırakma, tut elimi ellerinle
az kaldı güneş doğacak, ilk ışıklar belirdi tanyerinde, biraz bekle.

/biraz bekle, yenilenmiş zamanlarda annem beni yeniden doğuracak
sadece benim ismim yoktu kainatta, o da olacak. . . . . . . . . . . . /

Cevat Çeştepe