güne aç/tı gözleri, evvel olduğu gibi
özleminle, hep aynı şarkıyı söylerdi
gelecek bir gün /gelecek/di

arkasına bakmadan terkederken baba ocağını
değişir sanmıştı ya kaderi
büyük şehirde boğul demişlerdi hani birileri
olmadı/olamadı/düştü bir zalim eline
ondan yedi bu defa silleyi

çıkınca baba evinden başına buyruk olacaktı güya
sereserpe serilemedi içine/ olmadı hiç hakkı

her yarıgecede yenibaştan başlardı sancısı
akşamı getiren seslerdeki telâş yoktu bezgin yüzünde
hep aynı terâne
kendi kalmak isterdi de, sürüyerek götürürdü gölgesi

içinde durduğu hayat
gece başka, gündüz başkaydı
lâkin / beklediği beyaz bir hayal vardı
olacaktı /olmalıydı
boşuna mı terketmişti köyünü

gece düşlerine sızan kederli sesler
aceleyle çıkıp gidiyordu sabaha çıkarken
başkasının diliyle konuşan kadın
şaşırıyordu çoğunlukla / hangi zamandı bu/ kimdi o/ bu yüzler kimindi

gitgide açılıyordu içindeki kahır çukuru
hergecede yemin bozarken
hayal perdesinden, çıkıp gelen ayak seslerini dinlerdi bıkmadan/usanmadan

dünlerle bahtiyar olmamıştı
gölgeli yarınlarda, meçhuldü sesinin uzantısı
yaşamın/ olmayan tekrarı, kaybolan gençliğinde kalmıştı

beklemek sonsuzdu ama sabrı tükendi
üçüncü sayfada çıktı haberi

avluyu her sabah yıkayan güneşte/ yıkamış kendini
günü içmiş gözleri ölümle bakışırken
sancılı yüzü huzurlu /ipte buldular onu
çocukluğunun kardanadamı gibi erimek istemişti kadın…



Hadiye Kaptan



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.