Beyaz gelinliğiyle
Bir buluttu denizin üstünde
Yanakları al al
Gitti güneşle

Bisikletten düştü bir çocuk
Çatlamış dudağından
Eline damlamıştı kan
Uzaklaşmak istedim
Ağlıyordu...
Aklımı buluttan aldı

Yine bozulmuş
apartmanın kapısının kilidi
Kimse memnun değil bu yöteciden
Rast gele bir zile basmanın suçluluğuyla
Küfretmek geldi içimden
Küfre de dilim dönmezdi ki...
Bu yüzdendir belki de içimde biriken öfke

Girer girmez içeri
Duvarda asılı resimlerden biri
Nerdesin dedi
Bükmüş boynunu
Bekliyordu
Okşadım, düzelttim
Yine gülümsüyordu

Işıkları söndürdüğüm de
Saat yine gelmişti üçe
Penceremin açık perdesinin aralığından
göz kırpıyordu ay
Başı öne düşmüş menekşeler ime
Yine unutmuşum su vermeyi

Başımı yastığa koyduğumda
Kıvrılıp uyuyacağıma
Beynimin
En kıvrımlı yerinde yine sen vardın
Soruyordu sana
Işığını arayan gölge

Seni acıtan beni kanatır diyordu
Kanatlarını çırpıyordu angut kuşu
Duymadın

Titan üşürdü,titrerdi görse
Lavoisier’in giyotinden düşen başı iki kez göz kırptı
görmedin gülümsediğini de

Belki sen
Sevgilinin sıcak dudağından çıkan
alevli sözcüklere gülümsüyordun
Ya da ağlıyordun telefon elinde
Lagrenge ağlasa göremezdiki kırpılan gözü

Sıkışmıştı yüreğim
Sol yanımdan sağ yanıma dönünce
Gitti ışığını arayan gölge

Ezan okunuyordu

Üstünde mahrem yerlerini örten gri gecelik
Mahmur gözlerini ovuşturuyordu şehir
Güneş soydu yırtarcasına üstündekileri
Şimdi çırılçıplaktı gavur İzmir
Öyle güzeldi ki...

Hayat denen nehrin kıyısında bir balık
Çırpına çırpına girdi kayboldu nehrin içinde
Sen uyuyordun


Sami Çimen (27-05-2010)

n ]