denize kıyısı varsa gözlerinizin
muhtemelen yosun rengi ıslaktır kirpikleriniz
ve iyot kokar nefesiniz
deniz kokan bir adamın avuclarına sığdırmışsanız yüzünüzü

hırçın bir med-cezir a ş k
sığ sahillerden derin sulara çarpan
ve hiç bir dalga kıran engel olamaz bu gel git’e
dolunay etkisi ruhunuzu sarmışsa


ay ne zaman göğün göğsünde uyursa
o zaman yüzünüzde tebessümdür yakamoz
ayırt etmek zordur mehtapla
ki, ay gecelerin hırsızı
denizin sinesinden yakamoz çalan

hatırlar mısınız? bilmem!
kağıttan gemiler yapardık küçükken
bir çoğunu,
yağmur sonrasında
toprak kokulu
mazgal üstü su birikintilerinde terkettim



içimizde bir yerlerde hala saklansa da çocukluğumuz
büyüdük!
çalmadı gönül kapılarını
gönderilen hiç bir kağıt geminin düdüğü


öğrendik ki,
liman olmaktı zor olan
taş yığını gibi soğudukça yürekler
öylece durup bekledik,
öylece
sessiz.


ve...
liman oldum büyüdükçe,
öykünmedim,
martılarım var şimdi benim
bir de onlara ekmek atanlar
çığlık çığlık hayatı kapışırlar, hep
mavi bakan her günün sabahında


ve ne zaman açıktan bir gemi geçse şimdi
kulak kesilir sessizliğim
bir denizci yüreğinde geçer ismim
daralır zaman,
gece sancılı
gün doğumlarında vuslat sevinci



martılarım var benim
bir de ekmek atanlar
mavi bakan her günün sabahında






Gülay Bulut


otuzbirmayısikibinon