Gözden ırak olunca,gönülden de ırak olursun sanmıştım,
İnanmıştım yıllardır kaldırımlardan süpürülememiş bu yalana...
Yahut benim dünyamdı doğruyu en büyük yalan yapan.
Sen görünmedikçe gözüme,yürek benden kopup gidiyor.
Sen bana ırak,yürek bedene ırak...
Sana yakın bir köşe bucak arıyor.
Sararmış haritalar çıkıyor ceplerimden,
Onlar da yokluğuna varıyor.
Sen bana ırak,yürek bedene ırak...
Varlığın iliklerime işliyor,
Hayalin pencere çaprazındaki duvarıma...
İkili oynanan oyunlara düşman kesildim bir de...
Kaybetmenin aşinalığı çökemedi daha üzerime.
Alışamıyorum.
Ben ağlarken gülen yüzlere,şaşıp kalıyorum bugün bile.
Gözüm,kulağım,elim,kolum hiçlik ortasında
Yüreğim düşmüyor sadece o boşluğa.
Varlığın sepya tonlarında,rüzgar fısıltısında,yağmur kokusunda
Yüreğime dolanmakta.
Sen gözden ırak,yürek bedenden ırak...
Sana yakın bir köşe bucak arıyor.


Meltem Çalışkan
25.05.2010