20
Yorum
2
Beğeni
4,6
Puan
2329
Okunma


göçmen kuşlarının adsız ruhlarıyız
güneşin battığı ufuklarda
bir daha molalar tutamayacak ellerimizi
boyutları boş verircesine gel çıkalım arşa
kurtulup geçmişin travmalarından
okşayıp uyuturum benliğimde düşlerini
ödüllendirilir
bir tek fire olmadan bedensizliğimiz
ruhumuzdan esintiye kapılan bir damla
konar kırçıl ağaçlarının
sardığı sonsuz ormana
uçurumlar kenarına
yaslayıp kalan son göz bebeklerimizi
sarılırız yaprak pırıltılarına
ölüm bile ölür kollarında
ne hazanı tanır sevda
ne nemli ağaçları
&__&
TeşekkürLer..her şey için..
5.0
91% (10)
1.0
9% (1)