Çocuktum
Zorla bellettiler bana
Pi sayısını 3.14 olduğunu
Sinüsleri sinüzit sanırdım
Kosünüs leri hep aldattım.
Çocuktum ilk kez elişi dersinde öğrendim
Kağıttan gemi yapmayı.
Şarkı yakmayı sevdalara edebiyat dersinde.
Ak ve karayı resimde
Umutsuzluğu yaşama dair hayat bilgisinde.
Bilgim yoktu ki yaşama dair neyleyim.
Ortaokulda aşık olmayı öğrendim
hiç yüz bulamadığım halde.
Lisede kavgayı
Onurlu yaşam adına.
Sevdaları iplere asıp
Umut peşinde koşmayı.
Büyümeyi hiç istemedim.
Büyüdüm evlenmeyi istedim ne yalan söyleyeyim
Ama sevdiğimle.
Olmadı.
Boşandım.
Yeniden rüyasını gördüm umudun
Tekrar evlendim
Başım göğe ermedi gene.
Gene boşandım.
Bitmedi aş ermelerim
Tekrar aşık oldum yaşıma başıma bakmadan
Utanmadan.
Sonra kağıttan gemi olduğunu anladım yaşamın
Islanana kadar yüzersin
Islanınca batarsın.
İşte bende bir gün gereksiz
Bir gün ecelsiz ıslandım.
Ama pi sayısından daha çok seviyorum halen
Kağıttan gemileri.
Benim gemim battı önemsiz.
Kaptan yolun açık ola.
29.06.2009