3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1149
Okunma
maktulün yakınıdır mutlak
dizindeki karıncalar
ağrıyan eskitir zamanı
ağlayan unutur
gül çocuklarının cücesidir
yeni güne inat
ölüyorum usul usul
yağmurdan düşmüşüm
hava su ve bulut
can evimden vurun
bakarsınız ikimiz
papatya toplarken ölürüz
katilimiz olur çocuklar
yuvamızı basar
iri kızıl karıncalar
şimdi zahirde
yüzümü yıkadığım çeşme
ele vermeden beni
çekip gitsem avuçlarından
içinden çıkılmazın
gömsem ellerimi
toprak büyütse
mevsimli mevsimsiz
dudaklarını öpsem
denizin martının tuzun
mutlu olur muyum
bilsem bildiklerimden
ortancaları seven
kaşını gözünü üzümün
ah bereketi senden
bu geceler benim
velinimetimdir leyli
yalnızlığımın en derin yeri
ey tebaası gönlümün
yurduna dön
5.0
100% (7)
Cevap Yaz