Mevsim yaz, ılık bir akşam vaktiydi zamandan,
Güneş boz dağlar arkasında çekilirken karanlığına,
Boz dağlar kızıla boyandı, bir güzel geldi dışarıdan,
Ay parçası kadar güzeldi o, girdi kapı aralığından.

Ben dedi, ben, yan komşu kızıyım, tanımadın beni,
Baktım gözler güzel, endam güzel, dedim gir bari içeri,
Çünkü görmemiştim, onun kadar o güne kadar güzeli,
Meğer körmüşüm de, çevrede görememişim onu.

Şaşkındım baktım, o içeri giren ay yüzlü güzele,
Dedi, biraz ders almak için geldim, verir’ misin bana ,
Kol altında defter kalem, girdi içeriye o salına, salına,
Ben söyledim o yazdı, fakat kalbimi kaptırmıştım ona.

Dedi, lise ikinci sınıftayım, öğretmen olmayı dilerim,
Dedi, ve devam etti o gözlerime bakıp yürek yakarak,
Sonra yeniden dedi, hiç iyi değil edebiyat derslerim,
Bana öğret dedi o, dağıttığı saçlarını eliyle tarayarak.

Batmakta olan güneş ışınları ona vururken aniden,
Göründü vücudu,ince giysiler içinde tüm güzelliğiyle,
Dedim ki, bu güzel, ders almaya gelmedi benden,
O ise,görünenleri umurunda değil ilgilendi dersiyle.

Aklım başımdan gitti, bir ateş düşmüştü yüreğime,
Aklım başka yerde, dersi anlatırken elim değdi eline
Sandım sanki ele değil değen, değdi kor dolu küreğime,
Bir ter boşandı, titredim ve ateşi düştü yüreğime.

a.yüksel şanlıer
1 Nisan 07