Bir kadın düşün,
Mavi karanlık gecelerimde
İnciler dökülüyor eteğine.
Kırılmış hayallerini anarken
Kan kırmızı kurdelalar bağlıyor bedenine,
Yanarken ruhunun cehenneminde
Avazı çıktığı kadar fısıldıyor
Sessiz kalmış çaresizliğini ve acılarını
Acılarını susturmuşta
Durduramamış gidenin arkasından sancılarını.
Yaprak misali titrerken alevlerinde
Bir soru takılmış boğazına da soramamış
’ Gitmek mi zor kalmak mı? ’ diye...


Bir adam düşün,
Mehtabı ayaz akşamlarımda
İnciler topluyor kadının eteğinde.
Acılarına tuz basıp sararken
Kurdelaları çözüyor kadının bedeninden
Aşkın ateşiyle alev alev dans ederken
Haykırıyor aşkını dehlizlerinden.
Gözlerinde hep aynı korku, aynı telaş
Ve o kaçınılmaz yaşla gelen soru
’ Sen kal dedin de kalmadım mı yar? ’


Uzun zaman geçmiş bir kadın bir adam masalında
Kadın yok olmuş yalnızlığın uçurumunda
Adam bir son bulmuş kendi hayatında
Ve nice susmaların sonunda
Aşk kanmış,
Kanarmış sevgililer ardında...