Duruyorsan eğer bir yolun başında,
Geçenlere engel olma..
O yolun başında dururken zamana aldanma..
Duruyorsan bir yolun başında,
Öyle vazgeçme her şeyden,
Yol senin düşmanın değil,
Zaman senin düşmanın,
Zamana aldanma..

Duruyorsan bir yolun başında,
Başını önüne eğme,
Yaktığın ateşi korkuyla söndürme,
O yol ise senin kılavuzun,
Sapma başka bir yola…

Duruyorsan bir yolun başında,
Sahip çık biraz durduğun yere,
Sen o koşturanlara aldanma,
Asfalt senin ayaklarını yakamaz,
Çünkü sen asfaltsın..
Eğer duruyorsan bir yolun başında,
O yoldaki çamursun, taşsın,
Dökülmüş asfaltsın biraz da..
O yolu bırakıp ta kaçamazsın diğerleri gibi,
Çünkü sen bir yolsun,
Bir yerlere uzanıyor kolların,
Uzak yerlere varıyor ruhun,
Oralardaki hayatı tadıyor,
Çünkü sen bir yolsun,
Zaman senin üzerinden akıyor,
Hayat sen ile haritada yerini buluyor..
Sen bir yolsun,
Kapkara bir asfaltsın,
Çamurlu bir patikasın,
taşlık bir yol,
Ya da mermerlerle kaplı..
Senin ulaştığın yerler var,
Senin ulaştırabildiğin..

Sen yıldızlardan daha iyi bir kılavuzsun,
Çünkü varacağın bir nokta değil senin amacın,
Sen zaten yolsun, varılabilecek her noktada varolabilirsin…

Duruyorsan bir yolda eğer;
Böyle düşün böyle hisset,
Ve herkes gibi sen de yürümeye devam et;
Ta ki o yol sana bir görev aşılayıncaya kadar,
O zaman yol sen olacaksın,
Asfalt ellerin,
Taşlar benliğin,
Yolun çamuru senin gözlerin;
Bunları göze alabiliyor musun?
Cesaret edebiliyor musun?

Eğer göze alamıyorsan,
Cesaret edemiyorsan,
Durma koş o yolda diğerleri gibi korkuyla,
Koş yeni bir yola kavuşma umuduyla,
Bu kez başka bir yolda devam et korku dolu koşularına,
Çünkü sen, yoldan korktun..
Çünkü sen, artık çamur olamazsın..
Çünkü sen gerçekten cesaret edemedin..
Çamur olmaktan korktun..
Bunun yerine asfaltın kızgın güneşte ayaklarını yakmasına izin verdin...

Şimdi,
Eğer duruyorsan bir yolun başında,
Tüm bunları göze alarak devam et yoluna,
Her noktada var olabilmek ya da,
Çamura dönüşmek var bu işin sonunda..