ben burada değilim
yitirdiğim ülkemin delisiyim
üzerimde dolanır kara bulutlar
ben her gün yağmurları şişelerde içerim…
...
ne dağım vardır ne de ovam
ne de bir mekan tutmuştur bedenim
ne yarim var ,ne de kapanan bir yaram
sığındığım bir limandır
sefildir sidikli ceketim…

ben burada değilim
yitirdiğim ülkemin divanesiyim
üzerimde dolanır gök mavi bir sema
ben yudumlarken hep onunla dönerim…

ne bahçem vardır ne de bağım
ne de bir servete bel bağlamışım
cebim deliktir kuruş kuruş akarım
hayata hep böyle azaltarak, azıtarak dağılmışım…

ben burada değilim
yitirdiğim ülkemin avaresiyim
üzerimde oynaşır kıpraşır yıldızlarım
ben her gün her gece
kadehimle ayılıp bayılırım…

ne adım vardır ne de sanım
öyle doğmuşum böylece yaşarım
uğraş olur diğerlerine takılmışsa da lakabım
sebebini sormam gider onlara karışırım
sonucuma katlanmışım ya yazgımın
ecelsiz kefensiz toprağıma uzanmışım..

bir ülkeyi yitirmiş bu ülkede delirmişim
ecelime kefenini de giydirmiş
son yudumu da içip
yitik ülkeme ermişim!

/son demde:
"Dudaklarımın söylediği her şey doğrudur…"
Dersimli meczup Hüseyin…/


İRFAN TEMEL...