Sen sevgiye hasretsin titriyorsun bahçende
Yabani ot sevdiğin huzurla dolamazsın
İstanbul Lale demek gül koksa da lehçende
Gerçek aşktan mahrumsun bir lezzet alamazsın

Gözlerinde bir bulut sürekli ağlatıyor
Sözlerine yandığın yüreğin dağlatıyor
Hemen o gün sonunda karalar bağlatıyor
Sen bulmuşsun belanı onunla gülemezsin

Mestane gözlerin ki takâti yok feri yok
Sim siyah yüreği var ışığı yok zeri yok
Böylesi bir sevdanın Lügatlarda yeri yok
Sevda nedir bilmedin daha da bilemezsin

Bir zaman bilge dedin şimdi arif diyorsun
Ondan sevgili olmaz seveni bilmiyorsun
Mutlu gibi görünüp yapmacık gülüyorsun
Yürekteki sevdanı ne yapsan silemezsin

Tütsü değil kızıl gül şafaklarda boy atar
Gülüşüyle cezb eder dert üstüne dert katar
Bazı güller beterdir bu beterinden beter
Lütuf nedir bilmedin mutluluk dilemezsin

Özlem çekmek ne demek hasretinden ölürüm
Bir gün gönlüm almadın vefasızsın bilirim
Feleğin çemberinde döne döne gelirim
Ey kızıl gül bu ne hâl peşimden gelemezsin

Kızıl tanda kızıl gül kızarıyor hicaptan
Vicdanın ağır bassın kurtulama azaptan
Açıl Kızıl denize rota bilmeyen kaptan
Merhemin ben olsam da Mevlâ’dan dilemezsin

Gönlün semâ edermiş kime kızıl gül kime
Senli Dünya kurmuştum gelmedin ki dehrime
Yoksun sokaklarımda küstüm gönül şehrime
Bir gün çıkıp gelsen de sen beni bulamazsın

Yine bu hal ne haldır efkârlısın Lüzumsuz
Canlı bile yaşamaz hiç olur mu çöl kumsuz
Bu nasıl bir yürektir sevdiğiyle uyumsuz
Bu sevda kopsa bile ipini salamazsın

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz