Kıyılarına ulaşmadan mahsur kaldım.
Bir yudum aşk için çözmüştüm,
Sevda gemilerinin halatlarını.
Sonu olmayan sefere mi saldım?
Esip giderken zaman, sol yanım
Onulmaz yaralarla acıyor canım.
Gün ışığını görmeden sözlerin buharlaştı,
Gözlerimin yaşlarına kan bulaştı.
Kırmızıya çaldı denizlerimin rengi.

Varoşların dar sokaklarında açan mı?
Yoksa, sanal vitrinlerdeki aşklar mı asil?
Her yanda gündelik aşklar cengi,
Al birini vur diğerine, uymayanı sil!
Nerde Leyla ile Mecnun’un dengi?
Ben, mavi gözlerinin yakamozlarında,
Hülyalı şiirler biriktirirken;
Sen, öte kıyıda hayat yapbozlarında,
Mutluluk salıncaklarını topladın.

Sevda nakışlım, yürek yakışlım!
Gönül sızımı hiçbir tablet kesmez;
Deniz feneri gözlerinden başka.
Onlara tutunup düşmüştüm aşka;
Fırtınalar ekip, karanlık sularda
Yoksul bırakma düşlerimi!
Yalnızlık güvertesinde yudumlarken,
Zakkum tadındaki yokluğunu;
Rotam yok, yüreğinden başka.

Ay tenine değmeyen döşlerimi,
Kıymıklara bölme yasaklarınla!
Yoksa kıyılarında gün doğmadan,
Yorgun bir gemi yan yatar;
Bir ahu gözlü, aşkını satar.
Eli eline dahi değmeden,
Şair, çile hanesine çentik atar.
Korsanlara boyun eğmeden,
Bu sevda gemisi batar.

29.05.2010

Muhittin Alaca