KALEM; BEN VE ÖLÜM

yaşayan şeytanların dünyasından sesleniyorum sana
dışarıda hep yağmurlar yağdı
sen bunu bilmedin.

sen öldüğümü...
sen dirildiğimi...
sen sonra öldüğümü...
sen benim tekrar kendime dirildiğimi...bilmedin!

kalbinde taş taşıyanların dünyasında
ben taşında kalp taşıyanlardandım
çünkü ben hikmeti ve kelimeyi sevdim...
sevdim azizim...

sahaflarda ne arar avuçlarım
sen bunu bilmedin

alnıma gömdüğüm gülüşlerin
yüzümden düşen bin parçam...

şakaklarımda otogar kokan bir askı
sesimde tarifsiz bir gazel...
bilmedin...

tarih çağ ve yalanlar
ağıt kan ve sokaklar
zaman ahd ve umutlar
kalem
ben ve ölüm...

bendeki ölüm bir yaşam ağrısıdır
ölülerin dünyasından bir göçün çağrısıdır
kan kusanların dünyasında
can tutanların kavgasıdır
sen bunu bilmedin..


şiirini yaza yaza
şiir oldum
bilmedin.

sorma/ dirildiğimi...
söylemeyeceğim.

K.kentli .. .. 2008