Apr,14/04


Geçen gece gelmiştin ya,
Hani ben dayanamayıp da tutkuya,
Çağırınca.
Hani, sinirlenip de çıkıp gitmiştin ya sonra,
Ve mesaj atmıştın bana
“İyi ki senden ayrılmışım”.

İyi ki ayrılmışsın benden,
İyi ki canım acımış,
İyi ki yüreğimi delmiş nice sözlerin.

İyi ki seni tanımışım,
İyi ki aşık olmuş,
Tutku tutku olmuşum.
Yoksa başka nasıl acırdı ki yüreğim?

İyi ki ayrılmışsın benden,
İyi ki karmakarışık etmişsin ve aylar boyu sorgulamışım yaşamı,
Paramparçalığıma tanık olmuşum,
Küçülmüşlüğüme.
Derleyip toplarken kendimi
Temizlemeyi öğrendim eski acıları,
Korkuyu nasıl yeneceğimi,
İnsanlığımdan utanmamayı.

Her insanın içinde bir çocuk vardır ya,
İçimdeki çocuğun neden korkak olduğunu anladım geçen gece.
Ben onu anlayınca, çözülüverdi, biliyor musun,
Saklandığı yerden çıkıp,
Gülüverdi, gözleri ışıl ışıl, masmavi.
İyi ki ayrılmışsın benden,
Yoksa ben belki hiç güldüremezdim o çocuğu.

Nasıl acı çektim, aylarca, kocaman kocaman,
Hiç bilemezsin yüreğimdeki elleri,
Nasıl bir olup da sıkarlardı
Sonra da dipsiz kuyulara atarlardı.

O kuyulardan nasıl çıkılır,
Onu öğrendim ben.

Neden sahiplenmeye çalışırız hep,
Nasıl da yoğaltırız,
Benim olsun, yalnızca benim derken.
Neyi sahiplendiğimizi sanırız
Bedenlerimizin bile gerçek sahibi değilken.
İşte bunları öğrendim ben.

Evrensel enerjinin ne kolay alındığını,
Sevginin karşıt anlamlısının nefret olmadığını öğrendim.
Biliyor musun, nefret değil,
Korkuymuş sevginin karşıtı.

İyi ki ayrılmışsın benden,
Kutsamışsın beni.
Birbirimizi yoğaltırken,
Debelenirken gündelik ayrıntılar içinde,
Ben bunları öğrenemezdim ki!

Bir dolu yazılar yazmışım,
Bir dolu şiirler,
Kimi çok sığlıkta,
Kimiyse ayyukta.
Biliyor musun, toparlıyorum onları,
Hatta, yardımını bile istemek geçmedi değil aklımdan.
Yani, paylaşabilirim bile bir başkalarıyla,
Utandırmıyorlar beni, endişelendirmiyorlar da.
Biliyor musun, utanmayınca yaptıklarından
Hani, bir başkası beğenmez diye,
Cesur oluyor insan.
Üretken oluyor.
Yazabiliyor, çizebiliyor doyasıya.

İyi ki ayrılmışsın benden,
Teşekkür ederim.

Tutkunun ne olduğunu yaşadım.
Uçsuz bucaksız dehlizlere girdim seninle ve sensiz,
Sorguladım,
Evrenin gücünü algıladım sonra.
Işığı gördüm.
İyi ki ayrılmışsın benden,
Yoksa ben başka nasıl bu kadar büyüyebilirdim?


Gülgün Karaoğlu