Yok
Sakın beklemeyin benden
Buruk öz
Aşk hecesiz bir çift söz


Olmaz uğraşamam
Dikemem gökyüzünün yırtıklarını
Varsın dilediğince yağsın düş yağmurları
Hem dikişte bilmem ki zaten
Beceremem


Hayır
Sarmam odamın yaralarını
Güneşi içeri sokmam
Almam yalnızlık örümceklerini
“O” kokmayan çarşaflara dokunmam.


Beklemesin kimse
Ödemem gecelere biriken uyku borcumu
Çanak çömlek anıları yapıştırmam
Almam hayal sandığımın tozunu
Hüznün sarkmış eteklerini toplamam


İşgal edilmiş aşk yollarına sapmam
Durdurmam içimden akan nehirleri
İşlenmiş bir cinayetin maktulu olmam
Taşımam dudaklarımda kristal gülüşler
Aynalara inanmam


Karışmam omzumdakilerin kavgasına,
Seyirciyim aralamam
Vallahi el vurmam tende yankılanan sevdaya
Uyandırmam ayrılık sözcüklerini
Hasreti paranteze almam


Toplayın uçurumları acele
Yağsız kandiller yakın
Siyah üstüne siyah giydirin geceye
Kirâmen Kâtibin yazsın deftere
Yar döşünde öleceğim bu gece…



Nevin Koçoğlu