Şimdi kalem
Senden yanadır sevgili
Gülüşlerim imbatlarda gizli.
Ben, her dem ağlamaklıyım
Bize ağlamak düştü…
Susmaz mısın? der birileri
Bir mermi, bir fidanı devirdiğinde
Susarım sevgili
Söküldüğünde toprağın fideleri
Koparırken hoyrat bir el düşleri…
Arama, yıkılmış köhne sokaklarda seni…
Kömür karası satırlarımdasın
Susmuşumdur!
Okuma ki; şiirlerimde gülüşlerin ağlamasın.
Bir uslu çocuk edasıyla
Durduğuna bakma denizlerimin
İçimde nice gemiler devrilir.
Buralardan yanımızda
Bir demli çayın tadı kalacak muhtemel
Fesleğen kokulu akşamların koynunda
Bir de sızısı yüreğimizde
Yakıtı; taş ile insan olan
İnsanlık hüsranda ah!
İnsanlık hüsranda…
Bıçak açmıyor gönülleri
Kalem şimdi
Senden yanadır sevgili
Bize ağlamak düştü…
Yaşlı bir çınar gibi
Son kez kuşattığımda gözlerini
Ağlama! Sevin ki
Gözbebeklerim senlidir…
İçimde şeker yanığı tadın
Anma adımı, tutma ellerimi sakın!
Ve toplama nefesimi
Sevdam yayılsın
Küstüğüne bakma rüzgârlarımın
İçimde nice fırtınalar devşirir…
Sevgili
Bize susmak düştü…
Bize susmak düştü…


Nurcan Yalçin