Ölenin adresi bellidir toprağına dokunursun, konuşursun, ona sesini duyurursun.
Ya giden nerdedir, ne yapar bilemezsin onu iki dünyada da bulamazsın,
yokluğundan başka hava soluyamazsın...
Tuz tadını,şeker adını yitirmiş,su saflığını,
geceler gündüze ilişmiş,bütün duvarlar aynı
soğuk yüzünü sakınmıyor,adı gibi duvar işte ne dersem aldırmıyor
kaç çığlığıma direndi...
Toprak otlara can değil ki çiçekleri hiç aramasın senin o papatyanın göbeği gözlerin...
Yıllarca anlattıkların asırlara taşıyor sözlerinin harfleri milyon sayıda
gökyüzünden üstüme dökülüyor her biri kurşun tanesi,
kalabalık kentte tek hedef benim ama hiç kimse farkında değil kan içinde yaralı gezdiğimin...
Yokluğun var ya...
senin akla ziyan, bela yokluğun var ya...her şeyi ters düz eden yokluğun var ya...
Güneş dünyayı terk etmiş,ay peşinden gitmiş,yıldızlar yere düşmüş,yağmur toprağa küsmüş,
bebeklerin benzi solmuş,yeni gelinler dul olmuş,çığlığın bademcikleri alınmış,
dağlar heybetini yitirmiş,tümseklerin şaklabanı olmuş koca dağlar
her ne oluyorsa vallahi senin yokluğundan oluyor.
Yokluğun var ya...
senin akla ziyan, bela yokluğun var ya...her şeyi ters düz eden yokluğun var ya...
limiti dolmuş hastaneler,kifayetsiz cümleler,Lokman ’ ın şiirleri iç karartıyor,
iki metre boyunda cüceler,her şey saçma, her şey anlamsız.
akıllara ziyan geliyor,tıka basa tımarhaneler,Mazhar Osman’ı arıyor ziftlenmiş zavallı zihinler.
Aşk a kilitli bütün kalpler sevda virüsü saldırıda salgın kenti aşmış dünyaya yayılmakta...
Sevdalıları imha ediyor askerler salgın bulaşıcı
aşıkların sayıları arttıkça yok olacak evren,satılık aşklar sahibinden devren ama alan yok.
´´ nasıl aşık olunmaz´´dersleri veriliyor kenar, köşe, her bir adım kalpte.
Her şey şer, her şey saçma,anlamsız, mantıksız.
her ne oluyorsa vallahi senin yokluğundan oluyor.
Yokluğun var ya...
dermanı dermansız yapan yokluğun,
yokluğun açlık,yokluğun soğuk,yalınayak yetimin gözyaşı yokluğun...
Yokluğun var ya...
öksüze atılan şamar,yetimden esirgenen sevgi,
kelime-i şahadet için sakladığım son nefese bile gözünü diken adi hırsız yokluğun...
bakire kalpleri dul eden virüs yokluğun,dünyamı metrekareye sığdıran mercek yokluğun...
Yetmez! daha anlatayım mı?
Yokluğun var ya...
tat alma duyumu bozan,dünyayı gözümde kıyamet kılan yokluğun var ya...
yaşarken ölümle metres kalmak,ölememek sürünmek,ziyan olmak,harcanmak yokluğun.
Hiç bir zaman terk edişini hazmedemez bu yürek,metresimle nikah kıyana dek peşimi bırakmaz yokluğun.
Yokluğun yokluk, yokluğun açlık,
kanatsız kuş yokluğun,sinsice katlettiğin aşkımın çığlığı yokluğun.
Yokluğun var ya...
sırat köprüsünden geçmeye bir adım kala uçurumdan düşmek yokluğun
yokluğun boşluk, huzursuzluk,bir lokma ekmeği boğazıma dizen zehir zıkkım, akla zeval yokluğun...
Senin yokluğun var ya...

LOKMAN KAYA