bir esinti yaladı yanağımı,
sağ yanımdan sol yanıma.
aldı götürdü beraberinde dünden ne kaldıysa geriye
Hafifledim,
ne bir eksik kaldım, ne bir fazla


Yürürken farkında olmadan farklılıkların;
dalga sesleri med-cezir,
bir gelip bir gitti kulak zarımın orta yerinden

Sonra, farkına vardım yalnız olmadığımın
garip bir karartı ilişti göz bebeklerime
aldı yalnızlığımın içinden

Tıpkı benim gibi tek başına kalmış,
köşesinde yılların zulmü ile köhnemişti,
Çapkın dalga sesleri ile flört etmekteydi sessiiiiz sessiz.

O da ne! Bir bacağı eksik,
“Belli ki meydan okumakta hala yaşama “
Ben “Merhaba” dedim ama
O Duydu mu bilmem?

Yaren olmak istedim nedense
bir kalp alışı kadar sokuldum usulllllca kenarına
önce yüz vermedi, eğildi diğer tarafına.
Dost olduğumu göstermek istedim,
Sıkıştırdım yüreğimi o aksayan tarafına.

Gülümsedi!
Önce o, sonra ben,
gülüştük sonrasında.

Misafirler çoğalmaya başladı gülüşme seslerine.

Yalnızlıklar son mu buluyordu ne?

Önce geldiler;
çocukluğumda yalnızlığıma eşlik eden martılar,
sonra bir karınca
Ortak oldular üççeyreği tükenmiş simit kırıntılarıma.
ve bir uğurböceği.
ne işi vardı bilmem!
ne bir çiçek var etrafımda ne bir çimen
Bir şey diyebilir miydim!
“Git!” Diyebilir miydim?
Ah! Uğurböceğim Ah!

önce kırmızısına daldım bedeninin
sonra siyahına puaaaaaan puan.

Belli ki o da sıkılmış,
atmıştı kendisini yalnızlık limanına
Aldırmadan âlemin kahrolası dumanına


Paylaştık, paylaşmak adına ne varsa.
Gün batımına doğru uğurladık misafirlerimizi
Yine kaldık o meçhul gölge ile baş başa

Ah! Tahta sıram, ah!
Köhnemiş mahzun bank’ım

Söz veriyorum sana.
Yeniden geleceğime yalnızlık limanına
Yine sıkıştıracağım yüreğimi o aksayan yanına.

Önce o baktı bana,
sonra dönüp ben ona.
Peki! Hüzün erdi mi sona

İstemeyerek de olsa,
veda ettim yalnızlık limanına

Cemil YILDIZ
15.05.2010