2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1028
Okunma
Minik Ayşe gidemiyor okula.
Hasan uyuyakalmış,
Okul sıralarında.
Selim’in burnu akıyor,
Dokunamıyor mendillerine.
Çünkü onlar satılsın diye verildi ellerine.
Neslihan uzaktan bakıyor,
Tezgahtaki simitlere.
Bu ne biçim yaşayıştır,
Anlamıyor Vesile.
Ahmet utanıyor,
Köşe başlarında dilenmeye.
Sıcacık yatağında nazlanan da çocuk,
Soğuğun iliklere işlediği sabah saatlerinde,
Yollara düşen de…
Kullanarak çocukları,
Yaralıyoruz yarınları.
Kim taşıyacak bu ağır yükü omuzlarında?
Soruyorum hepinize.
Ülkü Duysak
Çocukluk Güzel,Küçük ev yayınları,Ankara,2009,s.12
5.0
100% (1)
Cevap Yaz