Yordu Bizi Zaman ...
Ayaklarımızı Yordu .
Bir Adım Daha Atıcak Halimiz Kalmadı .
Ellerimizi Yordu ...
Yaza Yaza Tükendi Kalemimiz
Kalbimizi Yordu
Durmadan Kırıldık , Üzüldük
Aklımızı Yordu .
Düşüne Düşüne ...


Bizi Parcalara Böldü Zaman ...
Her Parcamızı Ayrı üzdü .
Kalbimizi Ayrı ...
Ayaklarımızı Ayrı ...
Ellerimizi Ayrı ...
Birisini Hep Kırarak ..
Birisinin Hep Yol Almasını Saglıyarak ...
Digerini mi ??? Yaza Yaza Tüketti ...


Sonuçta Hep Üzdü ...
Dayanamadı Zamana
Zamanla Yaptıgı Savaşa ...
Yenik Cıktı


Dört Mevsim Üzdü Bizi Zaman ...
Derinden Yaraladı .
Ama Sonra Farkına Vardım ki ...
Bizi Yaralayan ...
Zaman Degil ; İnsanmış ...


Bizim Yol Almamıza Neden Olan ...
İnsanmış ...
Kalbimizi Kıran ...
İnsanmış
Kalemimizi Tüketen ...
İnsanmış
Savaştıgımız Kişi de ...
Yenildigimiz Kişi de...
İnsanmış ...


Bizi Parcalara Bölen ...
Ve Her Birini Üzen
Sevinçleri de , Üzüntüleri de Yaşatan ...
İnsanmış ...

FARKINA VARAMAMISIZ ...!!!!