ellerimle çizdim yüzünü
ilmek ilmek işledim gamzesine gülüşleri
sonra da siyah bir tebeşirle koyulttum göz rengini

tenine iliştirdiğim beyazdan utandı gece
ve gökte asılı kalmış yıldızlardan soydum gerçeğini

artık her kuşluk vakti ölümün siyahından sıyrılarak umuda yaslanacak benliğim

şimdi bir uçurtma kanadında günah çıkartıyorum
mekanım gökkuşağının en yakın kıyısı
maviye doymuş zamandan yüz bulup
seni tekrar bana yalanlıyorum doğruyu yaşamak adına

bedenimi tuzlayıp rıhtımında , yeşile buluyorum yapraklarımı
kökleri sağlam bir toprakta nefes almaya başlıyor ruhum
sonra da duvarlarımda gölgesi belirir iki kanatlı beyaz bir rüya meleğinin

ve ben
patenti olmayan bir şiirle düşüyorum dilimin kemiksiz kayganlığına
ayaklarıma bulaşsa da renksiz nefesi
yılmıyorum
nakaratı dolanıyor hücrelerimde bestesiz sözlerin
senli yanlarımla uyanıyor böylece

çizgisiz sayfalarda arşa çıkar ruhumun gezgin sofileri


herkes sus kaldı
yokuşlar ise düze döndü
bozduğum tövbelerime bir tekme atıp bıraktım
cahilliğime meydan dayağı çekerek

artık tenini soğuk duvarlara yaslama
değdiğim her solukta biraz daha sokulacağım sana
senin kaderinim anla

14/05/2010
17;20
eMİNE